Η ταυτότητα του φελλού

Η φελλοφόρος δρυς (είδος αειθαλούς βελανιδιάς) είναι ένα αρχαίο προϊόν καθώς οι Έλληνες ,Ρωμαίοι, Αιγύπτιοι σφράγιζαν με τον φελλό τα δοχεία του κρασιού επίσης τον χρησιμοποιούσαν στα αλιευτικά δίχτυα  αλλά και στις σόλες των σανδαλιών τους.

Η φελλοφόρος δρυς παράγεται στην Ιβηρική χερσόνησο Πορτογαλία, Ισπανία αλλά και στην Νότια Γαλλία και Σικελία. Μαζί με την ελιά θεωρούνται ως τα πολυτιμότερα δένδρα της λεκάνης της μεσογείου και συχνά αποκαλούνται χρυσοφόρα δένδρα.

Ζει 150 με 200 έτη και ο κορμός της αποτελείται από παχύ φλοιό που κατόπιν επεξεργασίας μας δίνει τον φελλό. Ο πρώτος φελλός (virgin cork) δίνεται όταν το δένδρο γίνει 25 ετών και από εκεί και πέρα η διαδικασία (να ξαναβγεί ο φελλός έχοντας αποκτήσει το επιθυμητό πάχος) μπορεί να επαναληφθεί κάθε 8 με 10 έτη. Η διαδικασία αυτή δεν καταστρέφει το δένδρο αλλά ίσα ίσα το ανανεώνει και φυσικά η συλλογή γίνεται χειρονακτικά. Κατόπιν της αποφλοίωσης περνιέται ένα  υλικό στον κορμό ώστε να προστατευτεί από μύκητες και άλλες βλάβες μέχρι την επόμενη παραγωγή.

Το 52 τοις εκατό και παραπάνω παράγεται στην Πορτογαλία και θεωρείται η χώρα με απόλυτη επιτυχία στις εξαγωγές φελλού. Ο φελλός διοχετεύεται σε 133 χώρες για ποικίλες χρήσεις και είναι ένα ασυναγώνιστο  προϊόν και επιφέρει μεγάλα οικονομικά οφέλη.

Λόγω λοιπόν όλων αυτών των φυσικών ιδιοτήτων (ανθεκτικότητα, ελαφρότητα, ελαστικότητα κ.α.) έχει ευρείες εφαρμογές σανδαλοποιία, οινοποιία, οικοδομικές κατασκευές αλλά και στην θερμομόνωση των διαστιμόπλοιων.

 Η βιομηχανία μόδας καθώς ανακάλυψε την χρησιμότητά του ολοένα και περισσότερο τον χρησιμοποιεί σε φούστες, υποδήματα, τσάντες, ζώνες, ρολόγια, κοσμήματα, ομπρέλες.

  Στην παρούσα στιγμή μεγάλη ώθηση στην χρήση του φελλού έδωσε η δυνατότητα θρυμματισμού και άλεσης του φλοιού και συγκόλλησης των τεμαχίων για να παραχθούν σύνθετα προϊόντα φελλού για την χρήση σε φλάντζες μηχανών, μονωτικές πλάκες για τα ψυγεία, για θερμική και ηχητική μόνωση. Έτσι δεν έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα από τις βιομηχανίες κρασιού, αυτοκινήτων, φαρμάκων  υποκατάστατα που να ανταγωνίζονται το φυσικό φελλό.